zondag 23 september 2012

Harrison Hotsprings en omkrieten - dag twaalf

Vandaag gaan we de omgeving van Harrison Hot Springs bekijken. We zijn in het land van Bigfoot (sasquatsch). Met een beetje mazzel komen we er nog 1 tegen. We zullen het beleven, eerst gaat de trip naar Hell's Gate in de Fraser Canyon. Hier kunnen we met een kabelbaan 156 meter naar beneden. Dat scheelt flink wat klimwerk....

Als er daarna nog tijd over is kunnen we nog even verder rondkijken, we zullen het beleven.....

Eerst is het tijd voor een ontbijt en koffie. Wie komen we daar op de parkeerplaats tegen? Yvonne vind heb in elk geval wel een lekker ding.....

duuuussssssssss.
 Bigfoot komt hier schijnbaar wel eens met de auto.
 Onderweg naar Hell's Gate, het mooie weer is op....
 We zijn er!
 Er is naast het bezoekerscentrum ook een hangbrug, die kun je te voet oversteken.
 Gelukkig is het niet zo druk.
 Er gaat een berg water door Hell's Gate. De betonnen constructies zijn zalm "bruggen". Het water wil hier wel eens stijgen en dan zijn die dingen nodig.
 Hmm, dat lijkt niet echt hoog, todat......
 Je dit ziet, het witte bordje op de brugpijler is de hoogsye waterstand, gemeten in 1948. HOOG!
 Het is wel hoog naar het beginpunt, we zijn 158 meter naar beneden gegaan!
 Op de weg terug vanuit de gondel heb je een mooi uitzicht op Hell's Gate en de hangbrug.
 Op de weg terug naar Harrison Hot Springs komen we een cafe tegen met Elvis als Thema. Het is er niet erg druk maar een foto maken moet lukken.
 Nog een beetje verderop kunnen we de Alexandra brug bekijken. Dat was vroeger de doorgaande weg voordat Highway 1 klaar was. Het paadje naar de brug is smal, stijl en slingert nogal. Dit was vroeger de hoofdweg! Je kunt met twee auto's elkaar niet passeren op de brug.
 Met een dansje......
 De brug heeft zijn beste tijd gehad, het beton is niet meer helemaal je dat, alles wat van staal is roest een "beetje".
 Weer wat verderop komen we een mooie Shovel tegen. Hij blijkt van Jim te zijn, we maken een praatje met de man. Hij heeft de brommert zelf gerestaureerd en doet al het onderhoud zelf. Een aardige vent.
 Vlak voor Harrison Hot Springs zien we de afslag naar Agassiz en vooral de afslag naar Agassiz Speedway. Op het bord staat dat het vandaag, 22 september racedag is. We besluiten er eens te gaan kijken, wie weet is het wat. Op het parkeer terrein komen we een oudere heer tegen. Die verteld dat hij nog heeft geholpen de speedway te realiseren en dat we zeker even moeten gaan kijken. Helaas zijn de big guns er vandaag niet maar er valt nog genoeg te beleven. We besluiten  12 dollar de man te investeren en gaan het maar eens bekijken.
Dit is wat we zien, een old fashioned 1/4 mile speedway. Dit lijkt erg geinig. Wij zijn benieuwd.
   Gaandeweg krijgen we door hoe het werkt. Super, er zijn kwalificaties en daarna de heats.
 Zoals het hoort zijn er mascottes die erg hun best doen de kinderen te vermaken.
 Het wordt donker en gezelliger, de races in het donker zijn spectaculair! Bakken herrie en in de tap to pass heat gaat het spaans. Om iemand te passeren moet je hem eerst even "aanraken". Dat loopt wel eens uit de hand. :-) 
Dat was het voor vandaag. Morgen weer een dag. Tegen 22:00 uur gaan wij weer op weg naar het hotel, nog een biertje voor de dorst en dan op bed. Morgen gaan we richting Vancouver Island. Vandaag niet meer foto's, de internet verbinding is om te huilen hierzo.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten