vrijdag 21 september 2012

Van Kelowna naar Harrison Hot Springs - dag 11

Een neiuwe dag, een nieuw begin. Het opstaan levert wat problemen op, het bed ligt erg lekker. Uiteindelijk lukt het dan toch. We checken uit en we halen een kop koffie en een bagel bij de Starbucks balie in de lobby van het hotel. De auto nog even inladen en dan kunnen we op weg. We zijn beide nog wat slaperig schijnbaar want onderweg komen we er achter dat we wat attracties gaan missen omdat we op de TomTom de snelste route hebben gekozen.

Niet getreurd, we nemen de eerste de beste af;ag weg van de Highway en we zien wel waar we terecht komen. Dat zijn meestal de beste ideeen. Ook nu weer, we komen weer op plaatsen waar we anders niet waren geweest en we maken een praatje met mensen die je anders nooit tegen zou zijn gekomen. Over het algemeen moeten we weer zeggen dat de Canadeze een erg gastvrij en vriendelijk volk zijn. Overal wordt je welkom geheten zodra ze in de gaten hebben dat je niet uit Canada komt. Super gewoon.

De reis gaat dus van Kelowna naar Harrison Hot Springs. We starten bij het hotel en rijden via de Floating Bridge de stad uit. Hadden we al gezegd dat het weer weer schitterend is? Helaas moeten we die uitspraken bekopen. Vlak voor Harrison Hot Springs wordt het weer slechter en gaan we binnen eeen paar kilometer van 29 naar 13 graden. Brrrr, het is hier koud en bewolkt. :(

Zover is het nog lang niet, onderstaand de foto's.....

Best wel veel ruimte in de kofferbak van zo'n Impala...
Een laatste blik op het hotelcomplex vanaf de Floating Bridge. 
 We rijden op de Highway.
 En er weer af, als we bedenken dat we de snelste route hebben ingetikt in de TomTom en op die manier minder zien dan gepland. Op naar route 5A dus, een meer regionale route, die weer aansluit op de geplande route.
 Het is direct een stuk rustiger, in plaats van 100/110 km per uur mag je hier maar 80 en dat geeft rust.. :-)
 Koeien kijken kun je hier prima.
 Trespassing en jagen mag hier niet. Wij wagen het er maar niet op....
 Het landschap veranderd hier weer en alles wordt meer uitgestrekt.
We zijn hier in het land van de ranches en de rivieren.
 Klopt helemaal, dit soort mooie toegangspoorten naar ranches zien we veel.
 Ze laten niks aan duidelijkheid te wensen over.
 Ook hier weer prachtige meren. Hier een meertje waar de ongeving zich glashelder in spiegelt.
  En soms kom je ook gewoon oude auto's tegen, zomaar ergens in een weiland geparkeerd.
We zijn in Princeton, een mooie hicktown ergens in knowwhere land.
En wat kom je daar tegen? Een garage gespecialiseerd in reparatie en restauratie van oude auto's......
Prachtig, zo'n project op de brug. De hele garage ademt old skool. Niks in schappen, alles staat dwars door elkaar, op bruggen, onder bruggen, zelfs op het dak van het kantoor staat een project te wachten op een nieuwe eigenaar.
Seef is in de snoepwinkel, of in de Sandbox zoals de erg vriendelijke eigenaar zelf zegt. We hebben even een praatje met de man gemaakt. Super vriendelijk en passend in zijn eigen sandbox, iets te zwaar een mooie tuinbroek als overal en een grote grijze baard. Of we morgen ook even langskomen, dan organiseert hij een kleine car en bike show met food en drinks. Helaas dat zal niet gaan, het is een dikke 160 kilomter naar Harrison Hotsprings, over de backroads is dat een tripje van 3 uur heen en 3 uur terug. Jammer. We krijgen nog wel een kaartje mee van de man.
Dit is de company car, te koop voor weinig.
Verderop in de straat is nog een mooie authentieke houten brug.
Deze truck komen we tegen voor het postkantoor. Super!
We rijden het Manning Park binnen.
Ook hier is het uitzicht weer weids en erg mooi. Zeker als we een tripje van 8 kilomter maken naar het Cascading Point. Dat betekent 8 kilometer over een smal weggetje met de auto omhoog. Uiteindelijk komen we boven op de berg aan en worden we beloond met dit uitzicht.
Yvonne vindt het ook leuk.
We zijn hier echt helemaal alleen... Geen mens, geen auto.... Rust zo op het eind van het seizoen en stilte. De stilte is overweldigend.
Op de terugreis worden we er weer aan herinnerd dat we nog steeds in bear country zijn!
We nemen de 3 in westelijke richting.
Hadden we al gezegd dat het mooi weer was? We zijn net voorbij Sunshine Valley en dan worden we gestraft voor onze mooi weer uitspraken. De eerste wolken, en deze hangen erg laag boven de weg. De temperatuur daalt in no-time naar 13 graden. Brrrrrrr het is koud.

Dat was het voor vandaag, we hebben het hotel bereikt, zijn ingecheckt, hebben wat te drinken genomen en gaan zo ergens wat te eten halen. Morgen weer een dag.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten