Nieuw Zeeland - Dag 16 (27-02-2014)

De wekker gaat om 8.00uur, dat was uitslapen...... Eerst maar eens even naar de was kijken die gisterenavond uit de droger nog te nat was om op te vouwen. Die had Yvonne dan toch nog maar opgehangen aan de droogmolen, die was tenslotte voor algemeen gebruik. Pech.... het is nogal mistig hier tussne de bergen, de was is er niet droger op geworden. Sokken en ondergoed dan nog maar een keer de droger in, de t-shirts moeten dan straks maar op een lijntje achter in de camper bungelen.

Het uitzicht vanaf de camping. De mist trekt net weg.

Na het ontbijt, vertrekken we naar de westkust. We hebben besloten om de Buller Gorge Swingbridge over te slaan, missen we wel de rit terug met de "zip-line". Tja, keuzes.

Onderweg kunnen we de Buller Gorge Swingbridge nog wel even op de foto zetten.

Richting de Pancake Rocks dus. De rit naar de kust is weer erg mooi, bochtig tussen rotsige bergen door met de rivier de Buller naast de weg. En deze keer mogelijkheden genoeg om te stoppen en plaatjes te schieten. Dat is ook zo als we daadwerkelijk de weg langs de westkust opdraaien. Na elke bocht zijn de ooooo's en aaaaaa's niet van de lucht. Echt prachtig, zo groots de bergen en de Tasmanzee en vooral de rotsformaties in zee, die na elke bocht weer anders zijn. We stoppen dus vaak :-)

Diverse plaatjes van onderweg.

De eerst echte stop maken we voor de Truman Track. Een 30 minuten durende wandeling door een stukje tropisch bos naar de zee, met weer van die fantastische rotsen. De rotsen zijn van limesteen, en zijn door dezee en de wind aardig uitgesleten waardoor er bijna grotten ontstaan. Een erg leuke wandeling.

 De start van de Truman Track-

deze is niet zo hoog....

Deze echter wel!

Terug bij de camper, houden wij de wandelpantoffels maar aan want niet erg veel verderop zijn de Pancake Rocks, althans dat wordt ons beloofd.
En inderdaad, verderop worden wij subtiel gewezen op een parkeerplaats vanwaar wij een 20 minuten durende wandeling kunnen maken langs deze bijzondere rotsen. Bij de vorige stop was het rustig, hier komen we hordes andere nieuwsgierige mensen tegen.

We zijn er.

De wandeling begint door een stukje groen, waarbij wij ons afvragen hoe lang we moeten lopen voordat we de rotsen zullen zien. Niet lang dus.... na een paar bochten zijn op het eerste uitkijkpunt, de eerste Pancake Rocks te zien. Heel apart al die laagjes gesteente. Bij het volgende uitkijkpunt wordt het nog mooier en bij de volgende nog fantastischer. De wandelroute zit goed in elkaar.... de spanning wordt steeds verder opgebouwd totdat we bij een "blowhole" komen. Helaas voor ons is het eb, maar als het vloed is spuit het water door de "blowhole" omhoog. We kunnen ons er wel iets bij voorstellen want ondanks dat het eb is beukt het water in dat gat tegen de wanden aan, dat het klinkt of er iets tegenaan rijdt. Jammer dat gaan we niet zien.

de eerste blik op de pancake rocks.

Het wordt steeds mooier.

Foto´s zijn zo 2013, filmen is het tegenwoordig.

Dit is het blowhole, je hebt er niks aan bij eb maar dat je het even weet. 

gemaakt door een aardige engelse dame die uiteindelijk Nederlandse bleek te zijn.

We sluiten de wandeling af, niet met een pannenkoek....die verkopen ze hier wel, maar met een ijsje. Lekker maar dit is ons tweede ijsje hier en het valt ons op dat wat voor smaak je ook kiest, het is allemaal erg zoet.

Nog een laatste blik op de mooie kust.

We vervolgen onze weg naar Barrytown, want zo hebben wij gelezen kun je daar je eigen mes smeden. Dat lijkt Severinus natuurlijk wel wat en ach Yvonne is ook niet bang uitgevallen, die durft dat ook wel aan. Als we er zijn is het 17.00uur, dus vandaag zal het wel niets meer worden maar misschien dat we kunnen intekenen voor morgen.
Tja, dat hadden we gedacht.....dit moet je dus echt minimaal 3 weken van te voren boeken. De smid zwaait net de gasten van die dag uit en informeert naar wat wij komen doen. We hebben een praatje met de man, die aangeeft dat we dan echt een keer terug moeten komen naar Nieuw Zeeland. Nadat hij het t-shirt van Severinus heeft bestudeerd, maakt hij een schuur open en laat zijn "trike" zien. Zo'n geval met twee wielen aan de voorkant, waar hij veel plezier van heeft omdat het zo lekker makkelijk rijd. Heeft ook bijna geen lawaai zegt hij lachend terwijl hij hem start. Oorverdovend dus :-)

Goed dan maar verder rijden en genieten van de laatste mooie uitzichten voordat we boodschappen inslaan in Greymouth. We zoeken op onze APP naar aan camping en vinden er een die goede reviews heeft vlak na Greymouth, daar gaan we heen. De camper parkeren, bed verschonen en niet te vergeten..... de was van de lijn. Hahaha, heeft de hele dag in de camper gehangen, dat is wel droog! Wij maken wat te eten, tikken weer een verhaaltje en gaan straks lekker slapen.
 

Nieuw Zeeland - dag 15 (26-02-2014)

Vandaag is het hopla eruit, de dag begint vroeg. De wekker ratelt om 07:00 uur en we hebben geen moment te verliezen. We moeten van Collingwood waar we 2 nachtjes geslapen hebben naar Kaiteriteri, dat is in het Abel Tasman park en daar willen we graag een heel klein stukje van meenemen. We gaan dat doen in de vorm van wandelen, we zullen door een watertaxi ergens worden gedropt op een strand en dan kunnen we via The Coastal Track naar een volgend strand wandelen waar we weer opgepikt zullen worden.

mooie plaatjes van onderweg.

just another day at the office. :)

We starten dus vroeg, de reis van Collingwood naar Kaiteriteri verloopt voorspoedig en zo vlak na 10 uur staan we in Kaiteriteri en gaat Yvonne een watertaxi zoeken.
Ze vindt er een voor een redelijke prijs en regelt de tickets, er is 1 uitdaging, de taxi vertrekt binnen een kwartier, wij moeten de wandelschoenen nog aan doen en nog wat te eten scoren voor onderweg, gelukkig weet de juffrouw van de watertaxi ons te vertellen waar de supermarkt is en waar de kant en klare broodjes liggen.
De wandelschoenen proppen we in een rugzakje en we zetten sokjes naar de supermarkt, zoeken de broodjes uit en gaan naar het strand alwaar de watertaxi ons op zal pikken.
We zijn zo vroeg dat we denken dat we hem al gemist hebben maar nee dus, we hebben gewoon nog tijd over. De taxi komt en dan blijkt laat komen nog niet zo'n slecht idee, iedereen staat al klaar met de wandelschoenen aan maar je moet toch echt even door het water voor je de boot kan instappen, iedereen doet dus de schoenen en de sokken weer uit, wij schoppen de slippers uit en stappen aan boord. :)

daar komt onze taxi aan.

Met een bloedgang gaat de watertaxi richting het eerste strand, onderweg stopt hij nog even en vertelt wat over het Abel Tasman park, na het eerste strand komt het 2e strand en op het 3e strand worden wij gedropt, de skipper vertelt ons nog even waar de track begint en waar we hem of zijn collega kunnen verwachten om ons weer op te pikken. De wandeling  die wij voor de boeg hebben duurt op papier 2 uur en een kwartier en voert ons van Torrent Bay naar Bark Bay (7.7 Km) en dat maakt dat wij nog een uur speling hebben omdat wij ons niet om 14:15 uur laten oppikken maar om 15:45 uur.

Dit is het strand van Torrent Bay, we zijn net door de taxi gedropt.

We besluiten eerst een broodje te eten in Torrent Bay en even te genieten van het goudgele strand, het strand van Ameland is mooi maar dit is wel de overtreffende trap!!

Hier begint onze trektocht.

Na het broodje wordt het tijd om te vertrekken, de tocht voert ons langs de rotsen van het Abel Tasman park en biedt vele mooie uitzichten op de diverse baaien die we passeren. Het is heuvelig, soms wat stijl maar prima te doen. Onderweg maken we natuurlijk veel foto's en genieten van de omgeving. Ruim op tijd arriveren we in Bark bay waar we de vermoeide voeten even laten rusten in de zee en nog een broodje opeten. De taxi terug is iets te laat maar dat is uiteraard niet vervelend.
Met dezelfde bloedgang worden we weer terug gebracht naar Kaiteriteri, onderweg pikken we nog wat mensen op die andere tochten hebben gedaan en om kwart voor vijf zijn we weer bij de camper.

De plaatjes spreken voor zichzelf deze keer......

De taxi voor de terugreis.

Krijgsraad, wat te doen? Hier een camping pakken en pitten en morgen ongeveer 250 kilometer rijden naar de volgende bestemming of alvast maar wat kilometers maken?
Het wordt het laatste, de camper wordt gestart en we zetten af naar Murchison, dan zijn we al een mooi stuk op weg naar de uiteindelijke bestemming van morgen aan de westkust; Punakaiki waar de pancake rotsen zijn te vinden, dat is nog een kleine 100 kilometer rijden van Murchison.
Tegen 7 uur zijn we vlakbij Murchison en vinden de camping langs de weg, we schrijven ons in, genieten van de laatste zonnestralen, worden belaagd door kleine vliegjes en hele dikke bijen en gaan van ellende maar met het eten aan de gang in de gezamelijke keuken. Daar maken we vandaag Mexicaans voer klaar en dat beloofd wat voor de nacht in onze kleine camper. Na het eten nog een verslagje voor jullie typen en te bedde, morgen weer vroeg dag!

Nieuw Zeeland - Dag 14 (25-02-2014)

We hebben de wekker niet gezet en worden dus later wakker, ach het is vakantie tenslotte maar hopla eruit, we moeten op reis, we zijn hier tenslotte niet om alleen maar op het strand te liggen.

We ontbijten bij de camper met een bakkie koffie en uitzicht op het strand. We trekken het strijdplan voor vandaag.

Ontbijten doen we zo!

Als eerste gaan we naar Wharariki Beach, dat ligt bovenin de Golden Bay waar we op dit moment vertoeven. Volgens de uitbater van de camping is het een stief kwartiertje rijden en hij heeft niet gelogen. Een smal 2 baans weggetje leidt ons naar Wharariki Beach, de campingbaas vertelde ins dat het 's morgens laag water was en dat je en een mooi uitzicht had en dichtbij de rotsen kunt komen, bij die rotsen liggen vaak zeehonden jongen (tijdens laagwater) in de overgebleven poelen, die zijn lekker warm dan.

De rit duurt inderdaad maar een kwartiertje, daarna is het een klim door de duinen van een goeie 20 minuten, we genieten van wat de natuur ons weer laat zien en tellen onderweg de vele schapen. Na de laatste duintop zien we het strand, onwerkelijk groot is het, het is inderdaad laag water en we zien de rotsen liggen, we klauteren het duin af en zakken tot onze kuiten in het zand tijdens de steile afdaling, de duinen zijn hier ook een stukkie hoger dan in Nederland. :)

Dit uitzicht komen we onderweg nog tegen, het is laag water, bij hoog water staat het water tot aan de weg.

Voor we naar het strand kunnen moetebn we eerst nog even een gravelweg van 6 kilometer afrijden. Dat gaat niet al te snel, zo'n 15-20 Km per uur, harder rijden betekende dat de camper de horlepiep danste. Maar rustig aan dus.

We binne der, nou ja, nu nog even 20 minuten door de duinen lopen.

De hekken werden vaak niet weer dicht gedaan, waardoor de schapen op verkeerde weides terecht kwamen, dat los je op door trappen over de hekken te plaatsen. Slimme jongens die Nieuw Zeelanders.

De paadjes zijn soms erg smal en de afgronden diep....

Het zou kunnen dat je zeehonden jongen tegen komt.

We kuieren het strand over en horen de zeehonden jongen al piepen, we zijn niet de enige toeristen die dit willen zien maar druk is het zeker niet, we knippen foto's, maken wat video en kuieren verder over het strand, knippen nog wat foto's van de branding en de speciale rotsformatie en besluiten dat we honger krijgen en lopen terug naar de camper. Dat is natuurlijk wel wat langer als 20 minuten maar we halen het.

Mooie blokken steen hoor.....

Ut is hier groot.

en mooi.

Bij hoog water staat dit helemaal onder water, nou ja helemaal, in elk geval de doorgangen zul je dan niet kunnen zien.

Het blijft mooi om naar te kijken......

Zeehondjes dus en erg dichtbij.

Heel dichtbij.

Nog even een knipke van ons samen.

Voor we gaan eten komen we nog langs Cape Farewell, het meest Noordelijke stuk van het Zuid Eiland, we komen hier voorlopig niet weer dus we moeten dit ook nog bekijken, het is maar een 5 minuten vanaf de parkeerplaats. Het uitzicht is hier ook weer prachtig, erg stijle kliffen maar de moeite waard.

WE zijn er.

Zo ziet het meest Noordelijke punt van het Zuid Eiland er nou uit.

Het is voedertijd, aangezien we nu naar de Kaituna Forks Walkway willen gaan we die kant uit, de campingbaas vertelde dat daar een Cafe was genoemd de Naked Possum, het schijnt wereldberoemd te zijn in Collingswood en omgeving.

Vlakbij de start van de Kaituna Walkway ligt het Cafe. We drinken een biertje en bestellen wat te eten, het is een Cafe naar ons hart, buiten onder een afdak zien een een mega grote open haard, een BBQ pit speciaal voor hele varkens aan het spit, een ijzeren bakplaat die door een grote gasbrander verwarmd wordt en wat gietijzeren pannen en potten. We bestellen wat te eten en merken waarom The Naked Possum zo bekend is, het eten is erg goed.

Naast het Cafe wordt nog wat kleing van Possum haar verkocht, veel houtwerk, zoals snijplanken, tafels, stoelen etc. en lokale honing. Er hangt ook nog wat kunst welke door een lokale bekendheid gemaakt is, de man jaagt voor zijn eten, eerst deed ie dat met een geweer maar tegenwoordig doet ie dat met Pijl en Boog.

Kenne we die oek nog ergens thuus kwiet? 

Bakplaat van 6 mm staal gestook door gasbrander, simpel maar doeltreffend.-

Voor het hele varken

en de constructie voor het draaien van het spit.

Na het eten gaan we de Kaituna Walkway doen, we doen alleen het eerste stuk, 3 kilometer heen en 3 kilometer terug, dat is te doen en daarna is het alleen geschikt voor gevorderde klimmers.

Wij doen alleen de eerste 3 Km, easy dus.

Het is de moeite waard, je loopt over smalle routes langs de bergen al slingerend naar de zgn Forks, daar splitst de rivier zich en vanaf dat punt wordt het direct erg stijl. Wij genieten van het uitzicht en gaan langzamerhand weer terug.

smalle paadjes.

en nuvere houtsjes

Mooi man.

Gehaald!

Hier houdt de gemakkelijke track op.

Best wel vermoeiend

Nadat we weer bij de camper zijn gekomen starten we de boel weer op en vertrekken naar de camping, we nemen wat te drinken en ploffen nog even op het strand neer. Het is alweer voedertijd, na het eten maar vroeg op bed, morgen gaan we naar Kaiteriteri, om alsnog het Abel Tasman park te gaan bezoeken want dat is er vandaag niet van gekomen.

Ook een mooie camper, deze staat op de camping.