Nieuw Zeeland - Dag 21 (04-03-2014)

Het is half negen als wij wakker worden, geen wekker gezet, dat is ook wel eens lekker. Om tien uur hebben we de camper weer rijklaar en hebben we bedacht niet nog een nacht in Invercargill te slapen maar rustig aan langs de kust naar het noorden te reizen. We hebben geen vast plan, we zien wel waar we uitkomen maar eerst op zoek naar de outdoor en gun shop die we in een folder ontdekt hadden. Daarna is de Indian van Burt Munro aan de beurt.

Het uitzicht vanaf de camping, een vervallen kerk, niet helemaal fris..

De inrit van en naar de camping, hij viel niet echt op.

Met wel een adres maar geen huisnummer moet je nog aardig heen en weer rijden. Invercargill is groot, heeft lange brede straten en eens mooie panden. Het ziet er wat vervallen uit allemaal. Nou ja, gevonden en Severinus knoopt gelijk een praatje aan met een behulpzame medewerker die wel iets weet over de jachtregels in Nieuw Zeeland.
We scoren nog een trui en een shirt voor weinig in een package-deal dus Seef is al weer helemaal "happy, happy, happy".

Buiten lopen we een klein winkelcentrum in omdat ons verteld was dat daar "de motor" van Hayes & Sons wel eens kon staan, anders stond die toch echt in de winkel zelf.
Even kijken dan maar; het blijkt een replica te zijn die daar tentoongesteld is in een glazen vitrine.

De replica, 1 van de velen die er voor de film zijn gemaakt.

Dus op naar Hayes & Sons, met de plattegrond erbij hebben we die zo gevonden. Dit is echt ongelooflijk.....het is net Auke Rauwerda maar dan zijn alle handelswaren uitgestald.
En nu komt het, tussen die handelswaren staan oude motoren, zeldzame exemplaren, niet zomaar oud. Maar ook oude raceauto's, fietsen, oud gereedschap zoals zaagmachines, draaibanken, schaven, beitels, boormachines en kettingzagen. Eigenlijk is het een museum door de hele winkel heen. En uiteraard staat hier het originele exemplaar van de Indian waar Burt Munro zijn snelheidsrecords mee heeft gevestigd.

Wij struinen de hele winkel af en in het aangrenzende pand staat een prachtige 57-er Chevrolet Bel Air met continental kit. Zeldzaam mooi maar deze wordt helaas niet verscheept wordt ons verteld, niet we daar nog geld voor hebben maar het idee is leuk. Ook staat er nog een van de eerst vrachtautootjes van Hayes & Sons, hier is de overgang naar het winkel gedeelte met woon- en keuken artikelen. Als ze dit concept in Nederland gaan hanteren, willen de meeste mannen vast wel mee te winkelen :-)

Mooie panden in Invercargill

DE winkel van Hayes en Sons.

Het staat op de voorruit aangeplakt.

Altijd handig. 100 METER!! Handgereedschap.

De snoepwinkel

Dit is hem dan, de enige echte!

Buiten maken we nog wat foto's van de in verval geraakte panden, lunchen ergens en gaan weer op weg. We pakken de Coastal route richting Dunedin.
Het is weer een prachtige weg waarbij we constateren dat het wel wat lijkt op "Teletubbie-land". Een glooiend landschap met af en toe toch nog veel hoogte verschil met vooral veel schapen in de weilanden en af toe wat koeien. We rijden weer vlak langs de kust en maken en stop bij de vuurtoren van Waipapa. De jas moet goed dicht anders waaien we eruit maar we maken dapper een wandeling richting vuurtoren en het strand. Ligt er in de duinen ineens een "reuze" zeeleeuw. Vraag ons niet hoe die daar komt maar die lag er lekker uit de wind te slapen. We zijn netjes op gepaste afstand gebleven, zoals de borden aangeven.

Voorbij de vuurtoren komt het duinpad uit op een standje waar nog 2 zeeleeuwen liggen, een daarvan is ook behoorlijk aan de maat. Vanuit de duinen maken we een paar kiekjes en lopen nog een stukje de ander kant uit. Daar zien we een bord waarop gewaarschuwd wordt voor tsunamie's. Hmmmm, we zijn wel genoeg uitgewaaid, tijd om verder te gaan.

De vuurtoren van Waipapa, 1 van de nog 3 resterende houten vuurtorens van dit ontwerp. ´t is maar dat je het even weet.

Daar binne ze dan, groate jommes hoor.

KOUD!

De resten van wat ooit een huis was, de schoorsteen staat nog.

We hebben er voor vandaag wel genoeg van en hebben een camping uitgezocht in Pounawea. Maar voordat we daar naar toe rijden nemen we nog een keer een afslag, dit keer maar weer eens naar een waterval; de Purakanui Falls. Maar 10 minuten lopen deze keer en geen geklauter, dat is een makkie dus! Deze waterval is anders....het is er eentje die steeds breder wordt, mooi. Goed we kennen de truc inmiddels.... camera in de aanslag, even wachten....andere touristen gaan opzij.... klikken maar.

Nog een mooie barn find.

Nog zo'n 20 minuten in de auto en we zijn ter plaatse. Weer een camping die aan de zee ligt, dit keer niet direct aan zee maar aan een inham. Het is redelijk wind vrij, dus goed genoeg. We koken in de gezamenlijke keuken een maaltje pasta in elkaar en kletsen wat met ander campinggasten die o.a. uit Nieuw Zeeland en België komen. Die Belgen wonen trouwens sinds een half jaar in Australië, in Brisbane. We verzinnen het echt niet. Terug in de camper maken we enigszins een plan voor morgen maar dat lezen jullie nog wel.