Nieuw Zeeland - Dag 23 (06-03-2014)

Als we klaar zijn met ontbijten en de boel weer rijklaar hebben gaan we op weg naar het schiereiland bij Dunedin; Otago Peninsula. Maar eerst een stop bij de lokale Harley dealer, eens kijken of er een leuk t-shirt te scoren valt. Het is de meest zuidelijke dealer van de wereld en wij zijn geslaagd.
Verder naar de Peninsula, we zijn er vlot, dat valt alles mee. Aan het begin kunnen we kiezen voor een weg langs de kust of voor de Highcliff road, die laatst wordt het.
Een schitterende weg, niet al te breed, zeg maar gerust af en toe smal, door de welbekende "Teletubbie bergen". Tussendoor prachtige uitzichten op zee maar helaas niet altijd gelegenheid om te stoppen.

Wij nemen een afslag naar Sandfly Bay. Op de parkeerplaats stappen wij voorzichtig uit, bedacht op zandvliegen. We zien ze niet maar smeren ons toch maar in en gaan op pad.
Niet heel ver lopen hebben we een prachtig uitzicht op de baai en lezen we op het informatie bord dat de baai zo heet omdat het altijd zand waait. Niks geen zandvliegen.
We volgen het pad door de duinen en dalen af naar het strand. O, wat is dit heerlijk! De zon schijnt en het waait bijna niet. Na een klein stukje over het strand te zijn gelopen zien we op de rotsen een paar zeeleeuwen liggen. Verder zien we diverse vogels, waaronder zwarte met knal rode ogen en snavel.

De andere kant het strand op is een uitkijkpost waar je mogelijke pinguins kunt zien, dus we gaan weer aan de wandel. We lopen langs enorm veel zeewier, wat ook enorm groot is. Yvonne dacht nog aan een vegetarische maaltijd met zeewier te beginnen maar haakte af toen ze in de gaten had wat een gesjouw dat wordt. Dat spul is zwaar.

Sandfly Bay

Nog een hele klim zo naar beneden, vervelender is dat we straks ook weer omhoog moeten.

Yvonne wil wat zeewier voor het eten meenemen, mij lijkt het niks.

Zien we plotseling nog een zeeleeuw liggen tegen zo'n hoop zeewier aan, als we niet hadden opgelet waren we over dat beest gestruikeld.

Goed, we zijn bij het bord dat aangeeft dat de uitkijkpost nog een stukje de duinen in is en dat de beste tijd om pinguins te zien ongeveer rond 8.15 pm is, dat is dus vanavond. Hmmm, dan slaan we dat maar over want we moeten nog terug over het strand en dan hebben we nog een hele steile klim door de duinen voor de boeg, jammer dan.

Terug bij de camper eerst even wat drinken, dan toeren we verder naar het kustplaatsje Portobello. Zien een paar cafe's en bedenken ineens dat we wel trek hebben.
We gaan lunchen op een terras met uitzicht op de zee.....dit is echt vakantie. Weer onderweg rijden we door een bocht en daar ligt vlak langs de weg een zeeleeuw op het strand. Het wordt nog gevaarlijk ook zeg, straks komen we nog borden tegen met "Pas op, overstekende zeeleeuwen"......:-)

We rijden door naar het uiterste puntje van het schiereiland naar Taiaroa Head. Hier is een albatros centrum waar je een tour van 90 minuten kunt boeken.  Dat weten we nog niet hoor, we gaan eerst maar eens lopen naar de uitkijk platforms boven op de rotsen. Hé daar vliegt een albatros en daar beneden op de rotsen liggen alweer een aantal zeeleeuwen. We genieten van de uitzichten en het beukende water, de zee is hier woest met hoge golven, ook als het eb is.

Zie je die grote jongen liggen?

Mooi wat je allemaal met aangespoelde bomen en takken kunt maken.

Hier staan de wagons van het dokkumer lokaaltsje

We gaan verder en verlaten via de kustweg de Peninsula, via Dunedin rijden we de weg richting Port Chalmers op. Het eerste stuk is alweer een kustweg maar dan aan de andere kant van waar we net reden. In Port Chalmers zien we een grote overslag haven met 2 enorme kranen. Die hadden we wel gezien maar dachten dat die in de haven van Dunedin stonden. Je hebt echt geen idee, hoe ver iets weg is als je het zo in de verte ziet. 

Mega kranen.

Bij Waitati rijden we de snelweg weer op en voordat we het weten zijn we in Moeraki. Nog 2,5km en dan krijgen we na een korte wandeling over het strand de beroemde "Moeraki Boulders" te zien. Dit zijn  enorme grote ronde stenen van 60 miljoen jaar oud. Nou, we hoeven niet te zoeken, daar komen meer badgasten op af maar wat een aparte gewaarwording. Hoe kunnen stenen nu zo rond worden. Er liggen een aantal die hebben de tekening van een voetbal en een aantal zijn open gebarsten. Leuk, ook hoe al die mensen de meest gekke foto's maken op, om, naast of tussen de stenen. Laten wij dat nou ook eens doen, heerlijk.

De Moeraki Boulders

Sommige zijn stuk

Er is er 1 waar Yvonne wel in past

Uitgestoeid met de stenen, zoeken we het adres van de door ons gevonden camping. We moeten nog 2,5km verder naar Hampden. Daar hebben we toch weer een mooie camping gevonden. Weer aan het strand, super netjes en ook nog eens spotgoedkoop. De eigenaar informeert naar onze dag en vraagt of we al pinguins gezien hebben, nee dus.
Dan weet hij precies te vertellen waar wij naar toe moeten; terug naar Moeraki village, richting de vuurtoren en daar stond het aangegeven. Maar.... niet door het hek naar het strand maar het pad langs het hek volgen. En ja hoor, wij volgen de uitleg op en daar staan ze dan; geeloogpinguins. Ze zijn al omhoog gelopen over het strand en de rotsen en staan nu min of meer te slapen. Er zijn er bij die hebben de plukken haar overal hangen, die zijn duidelijk in de rui. Prachtig gezicht.In Duniden (Otago Peninsula) vragen ze $99,- om de penguins te zien, hier wordt gevraagd of je ook iets wilt doneren, dat doen we graag.

Verderop zien we er nog een paar pinguins en het kan niet missen, ook hier weer zeeleeuwen. Wat klimmen die beesten hoog bij de rotsen op, zo hoog dat ze op gelijke hoogte liggen als het duin waar wij op staan.

Dit zijn ze dan, de beroemde geeloog pinguins.

Yvonne staat op nog geen 10 meter afstand.

Doneren maar Scrooge.

Genoeg gezien voor vandaag, tijd om de piepers te jassen en ze op te bakken. Wij gaan lekker eten en maar eens bedenken wat we morgen nog willen doen.