Nieuw Zeeland - Dag 11 (22-02-2014)

Vandaag moeten we toch echt richting Wellington gaan rijden, Wellington is een kleine 300 Km verderop en normaal draai je daar je hand niet voor om. Pak hem beet een kleine 3 uurtjes. Hier in Nieuw Zeeland is alles anders dus reistijden ook. We weten het niet precies maar we besluiten dat we niet meer naar Napier gaan maar de wekker niet zetten en dan na het ontbijt maar op reis te gaan.
Nadat we wakker zijn geworden, even de douche bezocht hebben, een ontbijtje naar binnen gewerkt hebben en het reisplan opgesteld hebben wordt het tijd om af te trappen.

Direct nadat we Napier uitrijden komen we bij het strand langs, nog even stoppen voor wat weidse blikken en wat foto's en dan moeten we toch echt verder.

Ik moest een nieuw T/shirt van Yvonne en yep het was warm dus ik switte al. 

Onderweg komen we nog veel oldtimers tegen die allemaal op weg zijn naar Napier, altijd mooi om te zien.
De natuur is weer afwisselend maar vooral rijden we door boerenland, veel weidse uitzichten, heuvelachtig gebied met op de achtergrond bergen die maar niet dichterbij lijken te komen.

Bijzondere bomen, de hele bast is eraf maar ze lijken er geen last van te hebben.

Dit prachtige pand kwamen we onderweg nog tegen.

en gasoline alley, de lokale hot rod shop.

een plaatje, machtig mooi materiaal!

De wind begint wel op te steken en voor wie nog nooit in een Toyota HiAce met verhoogd dak heeft gereden zal ik hierbij de rijervaring even optekenen.

Je hebt auto's die je stuurt en je hebt auto's waarin je mee mag voor de rit, dat betekent dat zo'n auto zich niet echt besturen laat maar min of meer een eigen wil heeft. De Toyota HiAce met verhoogd dak is zo'n auto. Als het windstil is heb je het idee dat je de auto in de macht hebt en hem kunt sturen daar waar je hem wilt hebben, als het gaat waaien wordt de beleving volledig anders. Je denkt dat je wat te sturen hebt maar bij een windvlaag bedenkt de Toyota dat ie rustig een metertje naar links of rechts kan uitwijken, die moet je dan even rapido bijsturen maar niet te abrupt want dan ga je, als de windvlaag voorbij is, wel heel rap de andere kant uit. Die ervaring, gecombineerd met het feit dat de wegen in Nieuw Zeeland een stuk smaller zijn dan in Nederland maakt rijden met de Toyota met harde wind tot een kermis attractie die zijn gelijke niet kent, spannend dus...

Afijn, de wind steekt op en de bergen die maar niet dichterbij leken te komen zijn dat nu ineens wel, onderweg worden we nog even gewaarschuwd dat het in de bergen harde windstoten zijn en dat we extra moeten oppassen.
De bergen zijn erg hoog en de weg niet al te breed, op een gegeven moment waait het zo hard dat als ik het gas loslaat, terwijl we naar beneden rollen, de camper door de tegenwind afgeremd wordt. We worden heen en weer geschud maar zodra je de hoek omgaat is het windstil. Op een gegeven moment krijgen we het spelletje door, bij de ene bocht wordt het windstil, bij de andere bocht krijg je een enorme windvlaag en moet je het stuur met 2 handen vasthouden....
Eindelijk zijn we over de hoogste toppen heen en begint de reis naar beneden, de wind neemt wat af en de Toyota laat zich weer sturen.
Onderweg bekijkt Yvonne waar we het beste de nacht kunnen doorbrengen zodat we morgen de camper kunnen laten staan en met het openbaar vervoer naar Wellington kunnen om de stad nog even te bekijken.
Het wordt een top 10 Hollidaypark in Lower Hutt, volgens de folder 5 minuten verwijderd van het openbaar vervoer en slechts 11 kilometer van de Ferry zodat we maandagmorgen niet al te vroeg uit het bed hoeven.
We komen een bordje camping tegen en gaan van de weg af, we worden door diverse buurten van Lower Hutt geleid en de buurten worden er niet beter op, terug maar weer dus....
We zien nu een bordje met een mooie I, informatie dus, we worden wederom door de hele stad geleid en eindigen voor het VVV kantoor, dicht natuurlijk.
Maar weer terug dus en verder richting Wellington, we moeten toch nog een bordje tegen komen? Dat komen we ook en we gaan weer de weg af.
He? Nu wijst het bordje naar de camping die we zoeken maar ook naar de vorige camping? Afijn, we volgen de borden en komen uiteindelijk daar waar we willen zijn. Er is genoeg plek dus we schrijven ons in. We krijgen wat kaartjes en dan blijkt dat we eigenlijk ook vlakbij de camping zitten die we de eerste keer zagen maar dan in de buurt ernaast. Het is een mooie wereld hier. :)

Dat krijg je er van als je geen kaart van Lower Hutt hebt, stom natuurlijk, we hebben een fantastische kaart van het noorder eiland gekocht, inclusief een berg stedenkaarten, Auckland, Haruru Falls, Taupo etc. behalve natuurlijk kaarten van Lower Hutt en Wellington. Op de camping krijgen we kaartjes
 van de omgeving, weten we in elk geval hoe dichtbij we al bij deze camping geweest waren een uur geleden. :(
De koelkast bevat geen eten meer maar we besluiten uit eten te gaan, morgen maar weer eens even kijken.

Uit eten valt ook tegen, tegen de tijd dat wij in de bar komen wordt ons verteld dat de keueken net dicht is. Terug naar de camper dus, Yvonne maakt een blik soep warm, we krijgen er een plak brood bij met de belofte dat we vannejoene nog wat kaas en chips krijgen. Het is niet mooier.

Ik heb nu in elk geval tijd om alle foto´s die nog geplaatst moesten worden uit te zoeken en te plaatsen en de nodige verslagen te maken.

Tied voor een pilske, kaas en chips, daarna gaan wij plat.

aornt moarn!