donderdag 20 februari 2014

Nieuw Zeeland - Dag 8 (19-02-2014)

Opstaan, wakker worden!!! Vandaag gaan we naar Whangamata, dat ligt aan de kust en we moeten een flink stuk rijden om daar te komen.
Als we daar zijn aangekomen is het weer niet zo best meer, om niet te zeggen het is koud, bewolkt en fris, dat was al zo in Thames waar we ook nog wat regen hadden en ons ontbijt op de veranda van het gezelschapshuis hebben genoten. Anyway, we zijn op reis dus niet zeuren, we struinen het strand op en bewonderen de zee en de hoge golven, wij snappen wel waarom dit een surfparadijs is.
Overigens zijn dat wel een beetje mietjes, wij zien maar 1 surfer terwijl de golven wel perfect lijken! Het zal wel te koud zijn....


Ontbijten op de veranda, mooie faciliteiten hierzo.


Ons plekkie op de camping


Prachtig strand, prachtige golven.


Vindt Yvonne ook maar waar zijn nou die stoere surfdoedes?


Dan moet Yvonne zelf maar aan de slag.

We gaan verder richting Waihi, dat is een leuk klein plaatsje wat nogal toeristisch is en drijft op het feit dat men daar in vroeger tijd goud en zilver mijnen had. Een van die mijnen is nu weer, tijdelijk, in bedrijf. Was het vroeger een mijn zoals je dat kent, met schachten en 600 meter diep, tegenwoordig pakken ze dat anders aan en hebben ze er een open pit mijn van gemaakt.
Dat is gewoon een erg groot en diep gat in de grond, part of the deal is dat de mijn uiteindelijk weer gesloten wordt en dat het gebied wordt omgetoverd in een meer en een ecologisch paradijs. Tot die tijd kun je er omheen wandelen en dat is wat we doen.
De mijn is nog steeds in bedrijf dus dat kun je goed bekijken, tijdens de rondgang komen de mindere kant van dergelijke ondernemingen tegen, door de vele gangen in de grond wordt op sommige stukken de grond instabiel en wordt het gevaarlijk voor de mensen die er wonen. Het mijn bedrijf heeft intussen 13 huizen opgekocht en gesloopt, een vreemde gewaarwording blijft het, de straten van de gesloopte huizen zijn afgesloten met een hek maar de wegen en de funderingen zijn er nog wel, evenals wat hekken e.d. Wij lopen er verwonderd bij langs.
Aan het eind van de rondgang halen we nog een bak koffie in het dorpje, doen wat boodschappen voor het avondeten en stappen weer in onze trouwe Jucy Condo richting Rotorua. Dat is nog een hele reis. Onderweg komen we via Katikati, Tauranga en Te Puke pakken we daarna de 33 naar Rotorua. Die weg volgend komen we door een erg vlak stuk van Nieuw Zeeland, niet het mooiste stuk maar hier wordt gewoon
geboerd, veel koeien, grasland, mais etc, hier wordt gewoon gewerkt en minder op mooi gelet.
We halen Rotorua en belanden op een grote camping, we krijgen een plekje aan een soort van overkapping want het lijkt erop dat het gaat regenen zegt de juffer achte de balie en dan kunnen we mooi droog naar het toilet komen.
De faciliteiten lijken super! Maar liefst 5 fornuizen en even zovele aanrechten staan klaar voor de kampeerder met nog een gezellige eetkamer-tv kamer erbij. Bij nadere inspectie blijkt dat van de 5 fornuizen er 2 zijn die het helemaal doen en van drie werken er 1/2 pitten.
Afijn met wat improvisatie en gedeeld koken krijgt iedereen de maaltijd wel op tafel. Gezellig is het wel, eten in de eetkamer je weet niet met wie je je de tafel deelt, in ons geval met 3 jonge Duitse knapen die een enorme berg aardappelen, groenten en vlees gekookt hebben. Dat komt zo omdat ze de afgelopen drie dagen niet of nauwelijks hebben gegeten, ja wat pasta en afhaalvoer.
Het werd dus tijd voor echt eten, van het eten worden foto´s gemaakt die naar moeders gestuurd worden als bewijs dat er wel goed gegeten wordt.
Na de maaltijd afwassen en op de kooi, morgen weer vroeg dag, we moeten kilometers maken.


een standbeeld ter ere van de mijnwerker die in vroeger tijden de voorspoed  bracht in Waihi.


en een eerbetoon aan de vrouwen van die mijnwerkers die onder barre omstandigheden de kinderen groot moesten brengen.


Onze condo staat er maar mooi bij in de hoofdstraat van Waihi.


het oude pomphuis van de mijn, hier stond tot 1904 een stoommachine die de mijnen droog pompte, na 1904 was de stoommachine overbodig geworden door het gebruik van elektrische pompen.


Dat is een groot gat.


met hele grote machines er in.


ze zijn al weer gaten ana het boren voor de volgende springlading.


zo groot is het tandwiel van de sorteertrommel.


we zijn hier gewoon aan het werk.


via deze 2,7 km langen lopende band gaat het gewonnen erts naar de verwerkingsfabriek toe waar het fijngemalen wordt waarna het goud en zilver eruit gehaald kan worden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten