Nieuw Zeeland - Dag 14 (25-02-2014)

We hebben de wekker niet gezet en worden dus later wakker, ach het is vakantie tenslotte maar hopla eruit, we moeten op reis, we zijn hier tenslotte niet om alleen maar op het strand te liggen.

We ontbijten bij de camper met een bakkie koffie en uitzicht op het strand. We trekken het strijdplan voor vandaag.

Ontbijten doen we zo!

Als eerste gaan we naar Wharariki Beach, dat ligt bovenin de Golden Bay waar we op dit moment vertoeven. Volgens de uitbater van de camping is het een stief kwartiertje rijden en hij heeft niet gelogen. Een smal 2 baans weggetje leidt ons naar Wharariki Beach, de campingbaas vertelde ins dat het 's morgens laag water was en dat je en een mooi uitzicht had en dichtbij de rotsen kunt komen, bij die rotsen liggen vaak zeehonden jongen (tijdens laagwater) in de overgebleven poelen, die zijn lekker warm dan.

De rit duurt inderdaad maar een kwartiertje, daarna is het een klim door de duinen van een goeie 20 minuten, we genieten van wat de natuur ons weer laat zien en tellen onderweg de vele schapen. Na de laatste duintop zien we het strand, onwerkelijk groot is het, het is inderdaad laag water en we zien de rotsen liggen, we klauteren het duin af en zakken tot onze kuiten in het zand tijdens de steile afdaling, de duinen zijn hier ook een stukkie hoger dan in Nederland. :)

Dit uitzicht komen we onderweg nog tegen, het is laag water, bij hoog water staat het water tot aan de weg.

Voor we naar het strand kunnen moetebn we eerst nog even een gravelweg van 6 kilometer afrijden. Dat gaat niet al te snel, zo'n 15-20 Km per uur, harder rijden betekende dat de camper de horlepiep danste. Maar rustig aan dus.

We binne der, nou ja, nu nog even 20 minuten door de duinen lopen.

De hekken werden vaak niet weer dicht gedaan, waardoor de schapen op verkeerde weides terecht kwamen, dat los je op door trappen over de hekken te plaatsen. Slimme jongens die Nieuw Zeelanders.

De paadjes zijn soms erg smal en de afgronden diep....

Het zou kunnen dat je zeehonden jongen tegen komt.

We kuieren het strand over en horen de zeehonden jongen al piepen, we zijn niet de enige toeristen die dit willen zien maar druk is het zeker niet, we knippen foto's, maken wat video en kuieren verder over het strand, knippen nog wat foto's van de branding en de speciale rotsformatie en besluiten dat we honger krijgen en lopen terug naar de camper. Dat is natuurlijk wel wat langer als 20 minuten maar we halen het.

Mooie blokken steen hoor.....

Ut is hier groot.

en mooi.

Bij hoog water staat dit helemaal onder water, nou ja helemaal, in elk geval de doorgangen zul je dan niet kunnen zien.

Het blijft mooi om naar te kijken......

Zeehondjes dus en erg dichtbij.

Heel dichtbij.

Nog even een knipke van ons samen.

Voor we gaan eten komen we nog langs Cape Farewell, het meest Noordelijke stuk van het Zuid Eiland, we komen hier voorlopig niet weer dus we moeten dit ook nog bekijken, het is maar een 5 minuten vanaf de parkeerplaats. Het uitzicht is hier ook weer prachtig, erg stijle kliffen maar de moeite waard.

WE zijn er.

Zo ziet het meest Noordelijke punt van het Zuid Eiland er nou uit.

Het is voedertijd, aangezien we nu naar de Kaituna Forks Walkway willen gaan we die kant uit, de campingbaas vertelde dat daar een Cafe was genoemd de Naked Possum, het schijnt wereldberoemd te zijn in Collingswood en omgeving.

Vlakbij de start van de Kaituna Walkway ligt het Cafe. We drinken een biertje en bestellen wat te eten, het is een Cafe naar ons hart, buiten onder een afdak zien een een mega grote open haard, een BBQ pit speciaal voor hele varkens aan het spit, een ijzeren bakplaat die door een grote gasbrander verwarmd wordt en wat gietijzeren pannen en potten. We bestellen wat te eten en merken waarom The Naked Possum zo bekend is, het eten is erg goed.

Naast het Cafe wordt nog wat kleing van Possum haar verkocht, veel houtwerk, zoals snijplanken, tafels, stoelen etc. en lokale honing. Er hangt ook nog wat kunst welke door een lokale bekendheid gemaakt is, de man jaagt voor zijn eten, eerst deed ie dat met een geweer maar tegenwoordig doet ie dat met Pijl en Boog.

Kenne we die oek nog ergens thuus kwiet? 

Bakplaat van 6 mm staal gestook door gasbrander, simpel maar doeltreffend.-

Voor het hele varken

en de constructie voor het draaien van het spit.

Na het eten gaan we de Kaituna Walkway doen, we doen alleen het eerste stuk, 3 kilometer heen en 3 kilometer terug, dat is te doen en daarna is het alleen geschikt voor gevorderde klimmers.

Wij doen alleen de eerste 3 Km, easy dus.

Het is de moeite waard, je loopt over smalle routes langs de bergen al slingerend naar de zgn Forks, daar splitst de rivier zich en vanaf dat punt wordt het direct erg stijl. Wij genieten van het uitzicht en gaan langzamerhand weer terug.

smalle paadjes.

en nuvere houtsjes

Mooi man.

Gehaald!

Hier houdt de gemakkelijke track op.

Best wel vermoeiend

Nadat we weer bij de camper zijn gekomen starten we de boel weer op en vertrekken naar de camping, we nemen wat te drinken en ploffen nog even op het strand neer. Het is alweer voedertijd, na het eten maar vroeg op bed, morgen gaan we naar Kaiteriteri, om alsnog het Abel Tasman park te gaan bezoeken want dat is er vandaag niet van gekomen.

Ook een mooie camper, deze staat op de camping.